داستان تولّد دست چین

به عنوان فرزند یک کشاورز زحمت کش همواره این موضوع برایم ناراحت کننده بوده که یک کشاورز نمی تواند مزد زحماتی که برای محصولش می کشد را ، دریافت کند.به دلیل این که محصول کشاورز به نسبت قیمتی که به مصرف کننده فروخته می شود ، ارزان خریده می شود.در واقع اختلاف قیمت از کشاورز تا رسیدن به دست مصرف کننده خیلی زیاد است.

مشخص است که این اختلاف قیمت به دلیل وجود واسطه هایی است که محصول را از کشاورز می خرند و با دست به دست شدن این محصول و دسته بندی آن ، نهایتا به خریدار عمده محصول(که فروشگاه آن محصول را دارد) می رسد و خریدار عمده آن را به صورت خرده به مصرف کننده می فروشد.

اما سوال اینجاست ؟ آیا می شود این واسطه ها را حذف کرد؟

آیا کشاورز می تواند به صورت مستقیم به مصرف کننده بفروشد؟

آیا خریدار یا مصرف کننده ، کشاورزی که در یک شهر یا روستای دیگر مزرعه یا باغ دارد را می شناسد؟

آیا حتی در صورت شناخت کشاورز و مصرف کننده ، هرکدام از طرفین می توانند به طرف دیگر اعتماد کنند و محصول خود را ارسال کنند یا مبلغ آن را پرداخت کنند؟

آیا مصرف کننده ای که به طور مثال مصرف سالیانه آن 5 کیلو پسته می باشد ، می تواند از کشاورزی که سالیانه 1 تن تولید پسته دارد ، فقط 5 کیلو پسته بخرد؟

 بدون شک خیر 

کشاورز محصول خود را به دلال می فروشد چون ارتباطی با خریداران ندارد و نمی تواند به آنها بفروشد.به همین دلیل دست چین بازاری فراهم می کند تا کشاورزان و خریداران همدیگر را بشناسند و بتوانند با یکدیگر معامله کنند.

اما کشاورز حتی با وجود شناخت خریدار نمی تواند به خریدار اعتماد کند و محصولش را برای خریدار ارسال کند بدون آن که مبلغ محصول را دریافت کرده باشد.بنابراین دست چین شرایط امنی را مهیا کرده است تا کشاورز ابتدا مبلغ محصول را دریافت کند اما این مبلغ نزد دست چین به امانت باقی می ماند تا محصول برای خریدار ارسال شود و پس از تایید خریدار ، مبلغ بار برای کشاورز واریز می شود.

موضوع دیگری که وجود دارد این است که خریدار عمده در بازار سنتی ، با ارتباطات و شناختی که با سایر واسطه ها دارد می داند که چه محصولی را خریداری میکند.اما در یک بازار اینترنتی ، اگر وظیفه ثبت مشخصات محصول فقط بر عهده کشاورز باشد،کشاورز می تواند اطلاعات اشتباه وارد کند و یا ویژگی های منفی بار را عنوان نکند.به همین دلیل در دست چین ، کارشناسان محلی ای برای هر محصول هستند که وظیفه بررسی و ثبت دقیق مشخصات کیفی محصول را دارند.بنابراین خریدار می داند که دقیقا چه محصولی را می خرد و می تواند با تعداد بیشماری محصول دیگر مقایسه کند و بهترین بار را خریداری کند.

حالا کشاورز و خریدار همدیگر را می شناسند و می توانند به صورت امن با یکدیگر معامله کنند.

کشاورز  میداند که مبلغ بار نقدی پرداخت شده است و خریدار می داند که محصولی که به دستش خواهد رسید همان محصولی است که در آگهی ثبت شده است و هردو خیالشان راحت است که سرمایه شان در امان است.

 

این مشکلات دلیل آن شد تا با هدف ارائه راه حلی ، وارد بازار معاملات محصولات کشاورزی در بازار سنتی شوم و پس از چند سال در سال 1400 ، دست چین متولد شد و طرح دست چین به عنوان یک طرح نوآور در پارک علم و فناوری خراسان جنوبی ثبت گردید.

در دست چین محصولات فقط به صورت عمده معامله می شوند و کشاورز و خریدار عمده می توانند به صورت مستقیم با یکدیگر معامله کنند ؛ بدون آن که به هیچ دلال و واسطه ای نیاز باشد.

تیم دست چین همواره این هدف را دنبال می کند که کشاورز و خریدار بتوانند به صرفه تر ، امن تر و راحت تر محصولشان را معامله کنند.